Ergens tussen grijs en blauw
De dokter schudt haar hoofd. "Ik ga eerlijk zijn met u mevrouw, ik had dit resultaat niet verwacht." zegt ze vanachter haar plexiglas scherm. Vorige week vrijdag was mijn eerste onderzoek in het UZ Gent van het nieuwe jaar. Mijn oogspieren werden getest en onderzocht. Ik keek al naar de deur omdat de meeste onderzoeken nog niet veel hebben opgeleverd. Waarom zou dit anders zijn. De dokter draait zich om en haalt er een tekening van het oog bij. De linkerbovenspier van mijn linkeroog, daar zit blijkbaar de schuldige. Al sinds september heb ik vaak een duizelig gevoel, alsof ik dubbel zie. Soms gepaard met misselijkheid. Maar de reden was tot nu toe, na talloze onderzoeken, onbekend. Het blijkt dus die ene spier te zijn die heeft besloten om minder te gaan werken. Waardoor mijn linkeroog bij het opzij- of opkijken net dat ietsje trager beweegt dan rechts. Met als resultaat dat ik alles even dubbel zie. Zeer vervelend bij het afdalen van een trap, wandelen of het bepalen welke
